نكات تكميلي در ششم ادبيات (3) تجربي رياضي قاضي بُست

1) شبگير = صبح رود ، سحرگاه -  برنشستن = سوار بر اسب شدن - كران = حاشيه – ساحل

2) يوزان ( جمع يوز ، يوز جانوري مانند پلنگ كه براي شكار آهو و گوزن تربيت مي شده است .) حشم ( چاكران ،‌خدمتكاران ، اطرافيان ) نديمان ( همنشينان ، همدمان شخصي بزرگ ) مطربان ( خوانندگان و نوازندگان – كسي كه در موسيقي و هنر نمايشي دستي در كار دارد ) چاشتگاه ( هنگام خوردن صبحانه ) شراع ( در اينجا به معني « سايه بان » مي باشد ) به معني بادبان كشتي هاي قديمي نيز به كار مي رود .

شرح درس چهارم و پنجم - ادبیات فارسی 3ریاضی و تجربی

^{* فصل دوم *}

^{عناصر داستان :}        

^{* مهم ترین عناصر داستان را نام ببرید :
1- شخصیت و قهرمان  2- راوی داستان یا زاویه ی دید  3- هسته یا طرح داستان  4- درون مایه  5- لحن}

آورده اند كه ...   

        از كليله و دمنه نصرا... منشي

پارسايي براي قرباني كردن گوسفندي خريد. در راه طايفه ي دزدان او را ديدند . طمع كردند و با يك ديگر قرار گذاشتند كه او را فريب دهند و گوسفند را از او بگيرند . پس يك نفر (از آنان) پيش او آمد و گفت : اين سگ را كجا مي بري ؟ ديگري گفت : آيا اين مرد قصد شكار دارد كه (قلاده ي ) سگ در دست گرفته است ؟ سومي با او هم صدا شد و گفت : او در لباس صالحان است اما زاهد و پرهيزگار به نظر نمي آيد ، زيرا پارسايان با سگ بازي نمي كنند و دست و لباس خود را از تماس با سگ حفظ مي كنند .

درس اوّل

پاسخ خودآزمایی های ادبیات فارسی3 ( ریاضی و تجربی )

درس اوّل

– در آغاز این کتاب فصلی در مورد چگونگی بر دار کردن حسنک خواهم نوشت و بعد قصه را آغاز خواهم کرد. امروز که این داستان را شروع می کنم از این گروهی که درباره آنها سخن می گویم یکی دو نفر زنده اند و در گوشه ای به سر می برند و خواجه بوسهل زوزنی چند سالی است که مرده و گرفتار پاسخگویی به اعمالش است و ما به هیچ وجه با او کاری نداریم- هر چند که نسبت به من بدی کرد.- زیرا عمر من به ۶۵ رسیده و به دنبال او باید بروم. در تاریخی که می نویسم، سخنی نمی گویم که به حمایت و دروغ گویی منجر شود و خوانندگان این کتاب بگویند که: « این پیر باید خجالت بکشد.» بلکه چیزی می گویم که خواننده ها با من همراهی کنند و مرا سرزنش نکنند.

پاسخ خودآزمایی‌های ادبیات فارسی۳ انسانی در ادامه مطلب

معنی تمام درس های ادبیات 3 ریاضی وتجربی
درس اوّل
ما همچنان در اوّل وصف تو مانده ایم

1) سپاس و ستایش مخصوص خداوند گرامی و بزرگ است که عبادت او موجب نزدیکی به اوست و شکرگزاری از او موجب زیادی نعمت می شود. هر نفسی که پایین می رود، یاری رساننده ی زندگی است و وقتی بیرون می آید، شادی بخش وجود است. پس در هر نفسی دو نعمت وجود دارد و بر هر نعمتی شکری واجب است.